top of page

REVIEWS

Popmagazine Heaven

 

The Mudbirds

Recensie Stumble Trip  oktober 2015

Mudbirds Records

 

Uitzonderlijk goed.

Dit Noord-Friese duo bestaat uit Alan Laws (gitaar, zang, harmonica) en René Tweehuysen (dobro, bottleneckgitaar, weissenborn gitaar) en Stumble Trip is hun tweede album. Hun eerste, uitstekende album, Slick Blues, verscheen in 2010. In 2011 wonnen de heren the Dutch Blues Challenge en in 2012 vertegenwoordigden zij Nederland tijdens de International Blues Challenge in Memphis. Dat alles zegt het nodige over de kwaliteiten van dit duo. Op Stumble Trip laten The Mudbirds weer uitstekende muziek - speltechnisch van hoog niveau - horen. Er worden dertien stukken van eigen hand gespeeld en een zeer overtuigende versie van Skip James' Hard Time Killin' Floor Blues. Het is een avontuurlijk album, waarin de (country)blues nog slechts een inspiratiebron is voor de muziek, zoals in de eerste songs al direct duidelijk te horen is aan de soms John Fahey-achtige benadering op gitaar en aan de onverwachte, fraaie modulatie in Money Talks In Your Head. De (slide)gitaarpartijen van Tweehuysen zijn zeer smaakvol, dat geldt evenzeer het harmonicaspel van Laws, en mooi ook zoals de harmonica en de slide soms unisono gespeeld worden. Hoogtepunten op dit prachtige album zijn de fraaie instrumental Flat Land, het al genoemde Money Talks... en de ballads Restless Soul en Rooted To This Ground.

8,5

Frits Barth

 

 

 

 

 

 

The Mudbirds

Recensie Slick Blues  

Mudbirds Records/CD Baby

 

Exceptional Folk Blues

The acoustic folk blues duo The Mudbirds, Alan Laws and Rene Tweehuysen come from Oude Bildtzijl in the far northwest of Friesland. This fine album shows that it’s a fertile place for blues. With instruments such as the dobro, acoustic guitar, lap steel and harmonica The Mudbirds interpret pre- war (country) blues, inspired by artists such as Robert Johnson, Sonny Terry and Brownie Mcghee, Reverend Gary Davis and more modern guitar players such as Bert Jansch, Kelly Joe Phelps and Ry Cooder. Interpretations of traditionals such as ‘Come Back Baby’ and ‘Blood Red River’ alternate with their own compositions and numbers from Taj Mahal and Gregg Alman. The result is very good, with a high standard. Alan Laws is a fine vocalist and Rene Tweehuysen’s lap steel playing is a feast for the ears. The album opens with a really strong interpretation of ‘Blood Red River’, set the tone for the rest. The arrangements are very good and regularly leave the standard well known blues pattern. ‘Come Back Baby’, a rather forgotten blues, is extremely convincingly revived in The Mudbird’s version. The pinnacle is their own ‘Erosion Blues’, impressively built up around a riff played on lap steel and harmonica.

Frits Barth

 

 

 

The Mudbirds

Slick Blues  

Mudbirds Records/CD Baby

   

Uitstekende folkblues  

Het akoestische folkbluesduo The Mudbirds, Alan Laws en

René Tweehuysen, komt uit Oude Bildtzijl. Dat ligt in het uiterste noordwesten van Friesland en is een vruchtbare bodem voor de blues, getuige dit prima album. Op instrumenten als dobro, akoestische gitaar, lapsteel en mondharmonica vertolken The Mudbirds de vooroorlogse (country)blues, geïnspireerd door artiesten als Robert Johnson, Sonny Terry & Brownie McGhee, Reverend Gary Davis en hedendaagse gitaristen als Bert Jansch, Kelly Joe Phelps en Ry Cooder. De heren vertolken traditionals als Come Back Baby en Blood Red River en vullen die  aan met eigen werk en nummers van Taj Mahal en Gregg Allman. Het resultaat is erg goed, het spelpeil hoog, Alan Laws is een prima zanger en het lapsteel spel van Tweehuysen is een lust voor het oor. Het album opent met een ijzersterke interpretatie van Blood Red River, die de toon zet voor de rest van het album. De arrangementen zijn erg goed en wijken geregeld af van het geijkte bluespatroon. Come Back Baby, toch een wat afgekloven blues, wordt in de versie van The Mudbirds zeer overtuigend nieuw leven ingeblazen. Het hoogtepunt is hun eigen Erosion Blues, knap opgebouwd rond een riff gespeeld op lapsteel en harmonica.

Frits Barth

bottom of page